 Wysłany: Śro 13:15, 22 Sie 2007 Temat postu: |
|
A i zapomniałam napisać że ogólnie miałby 17 lat  |
|
| Wysłany: Pon 18:51, 20 Sie 2007 Temat postu: Zgłoszenie :) |
|
No więc, postanowiłam, że spróbuję, bo bardzo mnie kusi ta seria, i mam nadzieję, że trochę z nią wytrwam, jak się dostanę 
1. Alicja / alin_ 2. we wrześniu skończę 16
3. dead-dream.blog.onet.pl , panna-rosier.blog.onet.pl (od jakiegoś czasu zawieszony...) 4. Czemu chcę pracować dla pani reżyser? Bo pani reżyser miała giteziasty pomysł na serię 
5. Christopher Madsen – Jake Gyllenhaal 6. No więc, jeżeli jest możliwość to najchętniej Jeremy Martin. Jeżeli takiej możliwości nie ma to Iden Walker. Z kolei jeżeli oboje panowie są zajęci to znajdę coś innego ;] 7. Po pierwsze Duńczyk. Ma poczucie humoru, bezkompromisowy, lekko głupkowaty (to tak na początek )
8. No więc fragment pochodzi z zawieszonego bloga o Amandzie. Onet polecił tą notę, więc mam nadzieję, że będzie dobra
Amanda pewnie weszła do gabinetu dyrektora. - Słucham. – powiedziała stojąc po środku pokoju. - Usiądź Rosier. – powiedział twardym głosem. Amy posłusznie usiadła. – Wezwałem tutaj ciebie, a nie jednego z prefektów naczelnych, ponieważ oni są na meczu. Genialnie... - Zaraz przyjedzie do nas nowa uczennica, Juliette LaFaron. Julie? - Chciałbym, żebyś poszła po nią, przyprowadziła ją tutaj i po przydzieleniu przez Tiarę zaprowadziła do jej dormitorium. – zakończył. - No dobrze. – odparła trochę rozkojarzona dziewczyna. - Pójdziesz nad jezioro. Zaraz będą. – odparł patrząc przez okno. Dziewczyna bez słowa wyszła z gabinetu. Ale się Danielle ucieszy. Amy z szerokim uśmiechem na twarzy stała nad jeziorem. W pewnym momencie podjechała czarna limuzyna. Jakby już pociągiem nie mogła... Na jej twarzy pojawił się lekki grymas. Po chwili z samochodu wysiadła długowłosa brunetka, rzucając wszystkim na około rozkazy. - A ty na co czekasz? Bierz walizkę! – krzyknęła w stronę Amandy. Dziewczyna nie wierząc własnym uszom stała z wytrzeszczonymi oczami. Albo i się nie ucieszy... - Mam mieszkać w... LOCHACH?! – taka właśnie była pierwsza reakcja Juliette gdy razem z Amy stały przy wejściu do lochów. - A co, apartamentu królewskiego się spodziewałaś? – spytała złośliwie Amy. – Właź i nie denerwuj mnie. – dodała popychając dziewczynę w głąb lochów. Ta, gdy tylko złapała równowagę zaczęła przeraźliwie piszczeć. - Tu jest brudno! Ciemno! Aaaa! Chce do domu! – Rosier nie mogła uwierzyć, że kiedyś to była jej przyjaciółka. Machnęła ręką jakby od niechcenia i poszła w stronę Wieży Gryffindoru. W środku było mało ludzi, między innymi jeden z trójki braci McCoy. - Denis... – zaczęła podchodząc do chłopaka, który siedział na kanapie. - O, cześć Amanda! Nie zauważyłem cię... – zaczął się tłumaczyć. - Dobra. Możesz mi powiedzieć gdzie jest Tony? – spytała. - Pewnie kończy szlaban u Hagrida. – odparł gryząc pióro. A miał być na meczu... - Okej, dzięki. A do eliksiru na wypadanie zębów nie daje się jelit, tylko wątrobę żaby. – odparła wychodząc. Błonia były skąpane w złotym świetle górującego na błękitnym niebie słońca. Na dworze, pomimo chłodnego wiatru i mokrej trawy było dużo ludzi. Niektórzy wyszli na chwilę z meczu, inni dopiero tam podążali. - Cześć Hagrid. – powiedziała bezbarwnym głosem wkładając ręce do kieszeni spodni i patrząc na blondyna zbierającego coś, co przypominało kupę. - O, cześć Amando. Co cię tu sprowadza? – spytał drapiąc się po swojej czuprynie. Blondyn podniósł momentalnie wzrok, po czym jak gdyby nigdy nic zabrał się z powrotem do pracy. - Kiedy skończy? – spytała. - W sumie... Możesz już iść Tony. – zwrócił się do chłopaka, który się wyprostował i nerwowo zdjął skórzane rękawice. - Dzięki. – mruknął rozzłoszczony wpychając gajowemu rękawice do rąk. Amanda uśmiechnęła się tylko i wzruszyła ramionami, po czym pobiegła za chłopakiem. - Tony, poczekaj! – zawołała podbiegając do niego. - Nie mam na kogo. – odburknął. Amanda zatrzymała się. - Na mnie. – pomyślała chwilę nad sensem zdania McCoy’a. – Ejj!! – zawołała po chwili. – To nie było miłe! - A twój pocałunek z Barton’em był dla mnie miły? Nie, więc nie mów mi teraz co dla ciebie jest nie miłe. – powiedział głosem pełnym pogardy i odszedł w stronę stadionu. Amanda odprowadziła go zdezorientowanym wzrokiem. - Kurwa... – jęknęła cicho kąpiąc kamyk znajdujący się pod jej nogą i poszła w stronę zamku. |
|